Në historinë e letërsise shqipe janë të njohura krijimet poetike të autorëve të tradites sonë letrare në të cilat ka dominuar elementi fetar, e përshpirtshmja, sublimja, transcendentalja, që e ka karakterizuar mbarë veprën poetike të tyre, madje kjo frymë vazhdon edhe sot e kësaj dite kryesisht nga poetë që ndjejnë në shpirt lidhshmërinë me Krijuesin, Frymezuesin, Dashuruesin e të Bukurës në art dhe në jetv. Në Panteonin e lirikës sonë artistike kanë zënë një vend nderi sidomos ata poetë që binomin fe-atdhe e kanë trajtuar si pjesë të besimit. Që në fillim le të më lejohet që të paraqes disa vrojtime të mia në lidhje me antologjite në përgjithësi dhe për këtë që i ofrohet lexuesit tanë, sot. çdo përpilues antologjie, ose akecili përpilues që mer guximin për të bërë një përzgjedhje poezish a prozash, i ka të njohura kriteret estetike dhe parimet themelore sipas të cilave duhet trajtuar materialin e grumbulluar dhe që mëton të prezantojë. Zakonisht përfaqësohen autoret, veprat e të cilave kane marrë dhëne dhe janë poezite më të arrira artistikisht, që përmbushin kriteret e caktuara, por asnjëhere kriteret s’do të kenë atë force magjike që  detyrojnë përpiluesin të heq dorë nga ajo “që e ka në hater”, sic pohon nje studiues yni në lidhje me kriteret e përpilimit të antologjive dhe se sado që të mundohet të jetë objektiv në përzgjedhjen e tij, prapëseprapë ana subjektive do t’i vasë vulën punës së tij, duke nxjerre në shesh.