Dije, o i dashur, se njeriu nuk u krijua për zbavitje ose kot por u bë në një mënyrë të çuditshme dhe për një qëllim të lartë. Njeriu s’është i tejkohshëm, prej së kaluarës së paanshme, por prapë, këtej e tutje vazhdon i përhershëm. Sadoqë është një trup prej balte dhe i keq, shpirti i tij është i lartë dhe hyjnor. Kur të jetë spastruar prej lakmisë në furrën e vetëmohimit, lartësohet, dhe në vend që të jetë rob i epshit, pajiset me cilësi engjellore.