Mesnevia Mantik al-tajr është vepra e parë alegorike-simbolike gnostike e letërsisë perse e shkruar në formë poetike e cila ‘Attarit i hapi rrugë edhe në proveniencën evropiane. Mesnevia përmban 4724 distikë. Titullii veprës është një sintagmë kuranore, e cila ka të bëjë me aftësinë dhuruar Sulejmanit, alejhis-selam, për ta kuptuar “gjuhën e shpezëve” (Kuran, En-Neml, 27:16). Motivi ‘i gjuhës së shpezëve” ka një traditë të gjatë në letërsinë islame në përgjithësi, kurse në letërsinë perse daton që prej rreth dy shekuj para “Attarit. Vepra Ketab al-Fosul nga gjysma e dytë e shekullit 10, e autorit Abdulvehab ibni Muhamedit, është e para që në letërsinë persiane e trajton çështjen e simbolikës së “gjuhëssë shpezëve” (“Attari, 1383/2005:23) Poeti i parë i cili “gjuhën e shpezëve” e ka trajtuar në formë poetike është Senaji edhe atë në kasidën me titull “Mantik al-Tajr”, ndërsa i inspiruar prej tij këtë e ka bërë edhe Hakani i cili gjithashtu e kishte shkruar një kaside me titull të njejtë.