Fshehtësia dhe Urtësia 1, në Gjithësi, në Kuran dhe tek njeriu

Titulli: Fshehtësia dhe Urtësia 1, në Gjithësi, në Kuran dhe tek njeriu
Titulli i origjinalit: Kâinatta, Kur’an’da ve İnsanda SIR ve HİKMET
Autor: Osman Nuri Topbash
Përktheu: Ilir Hoxha
Redaktor: Nexhat Gjuzi
Kryeredaktor: Alban Kali
Design: Bledar Xama
Botues: Progresi Botime

Në kohën tonë, kur njerëzit janë bërë si masa (gurësh e drurësh) që merren përpara nga përrenjtë dhe mbyten në rrugicat qorre të lëkundjeve egoiste dhe të filozofive sakate, edhe mendja, edhe zemra janë dobësuar në kthetrat e botëkuptimit material. Për këtë arsye; ne, jemi të detyruar t’u vëmë përsëri veshin këshillave të urta dhe mësimdhënëse të miqve të Allahut dhe të përfitojmë nga aroma e tyre shpirtërore.

Falënderimet e pafundme i takojnë Pronarit të artit hyjnor që në çdo krijim ka shfaqur mrekulli të pafundme, të cilat njeriu as nuk mund t’i konceptojë dhe as nuk mund t’i imagjinojë. Salavatet dhe selamet e pafundme janë për sulltanin e Profetëve, i cili ishte pasqyra e dritës ku u reflektuan të gjitha bukuritë e artit madhështor të Allahut… Në thelbin e krijimit ekzistojnë dy të fshehta: Dashuria dhe fjala! Dashuria, është shkaku hyjnor i cili nxori krijesat prej as gjësë në dritën e ekzistencës. Ndërsa fjala, është kodi hyjnor i shfaqjes së atij shkaku. Pra, dashuria dhe fjala, duke u bashkuar në “pa fillim” u bënë shkaku i ekzistencës së gjithësisë prej asgjësë. Dashuria: Është e fshehta e parë e krijimit. Njeriu është më i zgje dhuri ndër të gjitha krijesat, ndërsa Muhamedi (a.s.), është më i zgjedhuri ndër të gjithë njerëzit.

Për këtë arsye: Njeriu është një botë në miniaturë që mbështillet e depozitohet në këtë gjithësi të stërmadhe. E shprehur ndryshe: “alem-i sagir/bota e vogël”. Pra: Një oqean i madh e i paanë, i fshehur në një pikë uji. Një botë e madhe në gjerësinë e tokës, e të qiejve i fshehur në një grimcë. Një botë e pafundme shpirtërore, e fshehur brenda një pike. Shkurtimisht: Në vetvete, është një esencë që bart përmbledhjen e të gjitha formave pozitive dhe negative. Bebja e syrit të gjithësisë. Është qenia e cila është krijuar si “ahseni takuim/ krijesa më e bukur”.

Ja pra, ky është njeriu! Shfaqja më madhështore e të fshehtës së dashurisë dhe fjalës! Dhe ashtu siç u shprehëm më lart, Profeti (a.s.), është më i zgjedhuri në këtë shfaqjej madhështore. Ai është diell dhe hënë. Bëhet nur (dritë) për atë që sheh me dashuri dhe zjarr për atë që e sheh me armiqësi. Ai që e sheh me dashuri bëhet Ebu Bekir (r.a.) dhe ai që e sheh me armiqësi bëhet Ebu Xhehil. Ai është atmosfera në të cilën janë edukuar Ebu Bekirët Omerët, Osmanët dhe Alitë (r.a.). Ata që janë edukuar në atë atmosferë, janë arkitektët shpirtërorë të një civilizimi virtytesh të jashtëzakonshëm. Me cilësitë që i karakterizonin, çdo njëri prej tyre ishte një thesar më vete i mbushur me fshehtësi dhe urtësi. «Fshehtësia dhe urtësia» Të vërtetat: Ndonjëherë i gjen në një libër, ndonjëherë në një shkrim, ndonjëherë në një paragraf, ndo njëherë në një fjali dhe ndonjëherë në një fjalë. Njëjtë si njeriu; pra, një botë në miniaturë në gjithësinë pa anë e fund. Fshehtësia dhe urtësia: Si një kokërr ilaçi, i cili përbëhet nga shumë elementë.

Dije thelbësore që shërbejnë për kurimin e krizave që shkaktojnë ngjarjet, e panjohura dhe vështirë sitë e lidhura si nyje. Siç është shprehur edhe Profeti (a.s.): “Në disa fjalë ka një lloj magjie”, ato shërbejnë për të thënë shumë gjëra me pak fjalë. Vepra që keni në duar, “Fshehtësia dhe urtësia” është një libër i përbërë nga fjali të ndërlidhura fort me titullin e saj. Është një vepër e rëndësishme e cila përmban shprehje të shkurtra që kanë rrjedhur nga zemra e hoxhës sonë të nderuar Osman Nuri Topbash. Ky është një libër përmbledhës, një libër i veçantë ku kryesisht janë përdorur shprehje të zgjedhura nga shkrimet e hoxhës së nderuar dhe një pjesë tjetër, prej librave të tij… Qëllimi ynë, është t’u ofrojmë një ilaç urtësie që mund të bëhet shërim për zemrat dhe mendjet që përpëliten në njëmijë e një strese, depresione dhe hidhërime të kësaj bote. Aliu (r.a.), shprehet: “Qetësojini shpirtrat tuaj me fjalë dhe vepra të urta, sepse siç lodhet dhe dobësohet trupi, ashtu lodhet edhe shpirti.” “Njerëzve, tërhiquni vërejtjen me fjalë të urta që i bëjnë të mendojnë. Kjo, do t’i qetësojë zemrat e tyre.” Sigurisht, e rëndësishme është që ato urtësi që sjellin qetësi, të kuptohen me një shpirt të ndriçuar. Siç shprehet edhe Shejh Sadi: “Për shpirtrat e ndriçuar, edhe gjethja e një peme mjafton për të njohur dhe falënderuar Allahun. Ndërsa për të paditurit, të gjitha pemët nuk vlejnë as sa një gjethe.” Lum ata që e zbulojnë botën shpirtërore nga pika e urtë sisë në veten e tyre dhe arrijnë në pafundësinë e së vërtetës! Lum ata që mërgojnë me faqe të bardhë!

Sepse njerëzimi nuk mund të arrijë shpëtimin me shpirtin e të diturve që janë përkulur mbi librat e zinj të filozofisë që dergjen në raftet e pluhurosura të bibliotekave. Ai që do ta çojë njerëzimin në lumturinë dhe shpëtimin e vërtetë, është shpirti i dervishit i cili është brumosur me kulturën e Kuranit dhe Sunetit dhe është pjekur me urtësitë e tasavufit.

Sepse të njohësh, nuk është të shohësh vetëm të dukshmen, por të zgjidhësh të fshehtën. Të njohësh, është të zgjidhësh të panjohurën e rregullit të përsosur të së vërtetës dhe të jesh njohës i të fshehtave hyjnore.

Aliu (r.a.), ka thënë: “Qetësojini shpirtrat tuaj me fjalë dhe vepra të urta, sepse siç lodhet dhe dobësohet trupi, ashtu lodhet edhe shpirti.”
“Njerëzve, tërhiquni vërejtjen me fjalë të urta që i bëjnë të mendojnë. Kjo, do t’i qetësojë zemrat e tyre.”