“Allahu ju ka dhënë shtëpi për të banuar…” (Nahl: 80)

Nëse ndalemi dhe meditojmë mbi të pastrehët; mbi ata që jetojnë në kasolle e rrugë; mbi refugjatët e shpërndarë nëpër kampe të përkohshme, atëherë do ta kuptojmë begatinë e posedimit të shtëpisë. Nëse e dëgjon një të pastrehë dhe të shqetësuar duke thënë: “Nuk kam ku të qëndroj; nuk kam as ku të flej ghumë rregullisht; ndonjëherë flej në rrugë, ndonjëherë në ndonjë kafene ose park përballë detit, ndërsa rrobat i mbaj në çantë”, atëherë do ta kuptosh vijën ndarëse që rezulton në mosposedimin e begatisë së shtëpisë.