Nëse njeriu përjeton gjendjen e qetësisë duke e pastruar zemrën me devotshmëri nga papastërtitë e trupit dhe të egos, ai do të përparojë në horizontin e një meditimi të lartë dhe në thellësitë e kuptimit. Në çdo gjë që sheh, zemra e tij i kujton Allahun dhe kështu forcohet lidhja dhe miqësia e tij me Allahun. Një meditim i tillë, bëhet çelësi më i mirë i besimit.