Përgjatë udhëtimit tem me turqishten,që për mu nuk asht kanë veç mësim i nji gjuhe t’huj.Unë tuj ecë n’kit udhë arrita me e gjetë thesarin e orientit.Për mu,të paktën asht kështu.Arrita me e zbulu hz.Mevlanën.E kujtoj që aso kohe,kallximeve t’tij nuk dijsha fort kuptim me ju dhanë, nashta që isha ma e mangët kah aspekti i njohjes së tasavvufit,ama m’prekshin fellë n’shpirt.M’msojshin se nji ditë secili ashik ka me e mrri vusllatin me ashkun e vet.Edhe unë s’u nala asnjiherë n’udhëtimin tem.

Vazhdova me u fellu në lexim e hulumtim rreth tij,e sot asht ba prej t’preferunve t’mi që asnji ditë nuk e nisi pa lexu prej tij.